Dziecko reaguje na ostre dźwięki gwałtownym wyrzuceniem rozwartych szeroko ramion, którymi następnie wykonuje powolny ruch obejmowania. Jest to jeden z tzw. odruchów noworodkowych. Nazywa się odruchem Moro (od nazwiska badacza, który go opisał). Zanika między 3. a 4. miesiącem życia. Pozostałe odruchy z tej grupy, o których powinnaś wiedzieć, to odruch chwytny, chodu automatycznego i pełzania. Odruch chwytny zaobserwujesz, wkładając swój palec w dłoń noworodka. Zaciska on wówczas paluszki tak silnie, że można go unieść. Dotyczy również stóp – paluszki zaciskają się na twoim palcu, gdy uciśniesz na stopę u ich podstawy. Odruch ten zanika ok. 4 miesiąca. Ujęte pod paszki, oparte obu stopkami o podłoże, nowo narodzone dziecko wykonuje nóżkami ruchy kroczenia. Odruch ten nazywa się chodem automatycznym i zanika najwcześniej, bo nie można go już wywołać w drugim miesiącu życia.

Ułożony na brzuszku noworodek, któremu przystawimy do stóp dłonie lub jakiś inny przedmiot np. tekturkę lub książkę – wykona ruch pełzania do przodu. Jest to tzw. odruch pełzania, który również zanika po ok. 3-4 miesiącach. W pozycji na brzuchu potrafi też na moment unieść do góry główkę. Umiejętność tę traci jednakże już po około 2 tygodniach, ponieważ jest ona związana ze wzmożonym u noworodków napięciem mięśniowym. Odruchy noworodkowe są, jak już wspomniano, oceniane w czasie pierwszego badania lekarskiego po urodzeniu. Występowanie ich jest związane z kolejnymi etapami rozwoju budowy i funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Nazywane są odruchami „archaicznymi” ponieważ pochodzą z najstarszych ewolucyjnie struktur mózgu. Dlatego też zanikają na wczesnych etapach osobniczego rozwoju zewnątrzłonowego, kiedy młodsze ewolucyjnie struktury mózgu, takie jak kora mózgowa, zaczynają przejmować rolę przodującą.